Het kan wat mij betreft niet vaak genoeg gezegd worden: rouwen stopt nooit! Het is geen kwestie van een x aantal stappen doorlopen en dan ‘heb je het verwerkt’. Dat laatste wordt gelukkig steeds minder voorgespiegeld aan mensen die te maken krijgen met verlies. Omdat het wat mij betreft de verkeerde verwachting schept en alleen maar nog meer verdriet oplevert. In dit artikel van De Correspondent wordt ingegaan op dit onderwerp.
Mooi vind ik de volgende treffende passage: ‘Het gaat er (…) om dat je verlies kunt verweven in je nieuwe leven. Ik denk dat mensen gaan inzien dat, door die oneindigheid van rouw, iets anders ook oneindig is. Namelijk: liefde.’
